مرد که گریه نمی‌کند» یک جمله مشهور و کلیشه‌ای که تقریبا در تمام فرهنگ‌های زنده دنیاست. اگر چه از نظر علمی گریه کردن یک واکنش طبیعی بدن است اما در فرهنگ‌های مختلف مردی که قوی است گریه نمی‌کند. اما واقعیت چیز دیگری است. مسئله اینجاست که تاریخ و علم هر دو طرفدار گریه کردن مردها هستند. در مجله کوروش به شما در مورد گریه کردن مردها می‌گوییم و این‌که که جمله مرد گریه نمی‌کند تا چه حد از نظر علمی صحیح است، گریه کردن مردان منطقی است و آیا اصلا گریه کردن برای سلامتی مفید است یا خیر.
همه قهرمانان گریه می‌کنند
واقعیت این است که تا همین اواخر در بسیاری فرهنگ‌ها مردم بر این باور بودند که اشک ریختن و گریه کردن مردها نشانه مردانگی است. در مشهورترین کتاب‌های ادبیات تاریخ جهان قهرمانان علنی و بی‌پروا گریه می‌کنند. در این روایات گریه کردن مردها نشانه ارزش داشتن زندگی برای مردان و مراقبت کردن از احساسات به اندازه کافی است. سربازان قرون وسطی در اروپا و سامورایی‌های ژاپنی پروایی از گریه کردن نداشتند. در فرهنگ غربی توانایی گریه کردن مرد همیشه نشانه صداقت و کمال او بوده است. بسیاری از روسای جمهور مشهور دنیا در پیشبرد اهداف استراتژیک خود در طول سخنرانی‌های وطن پرستانه گریه کرده‌اند، نمونه‌اش آبراهام لینکن و بسیاری از رهبران دنیای سیاست مدرن. با این همه در باور عامه مردم تا همین اواخر گریه کردن مردها چندان پسندیده و مورد قبول نبود و نشانه ضعف مردان بود.
با این وجود به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر و بعد از قرن‌ها معتقد بودن به باور عمومی مردها گریه نمی‌کنند حالا دیگر گریه کردن مردان نشانه ضعف آن‌ها نیست. نتایج یک تحقیق که در همین زمینه صورت گرفته حاکی از آن است که اغلب افراد حاضر در این تحقیق گریه کردن مردان را نشانه صداقت و گریه کردن زن‌ها را نشانه رقیق بودن احساسات عاطفی می‌دانستند.
گریه کردن با سلامتی در ارتباط است؟
تحقیقاتی که در این زمینه صورت گرفته ثابت می‌کنند که گریه کردن علیرغم ماهیت غم‌انگیزش برای سلامتی بدن مفید است. زمانی که احساس گریه را در خود سرکوب می‌کنید در حقیقت احساساتی را که از طریق اشک ریختن می‌توانستید ابراز کنید سرکوب خواهید کرد. با سرکوب کردن این نیاز احساسی از نظر فیزیولوژیکی شما ممکن است به بیماری‌هایی مثل فشار خون بالا مبتلا شوید. مسئله اینجاست که بدن انسان اشتباه نمی‌کند و بدون دلیل نسبت به چیزی واکنش نشان نمی‌دهد. شاید به همین دلیل است که سرکوب احساساتی که با گریه کردن آرام می‌گیرند حتی گاهی باعث ابتلای فرد به سردردهای مکرر، اضطراب و حتی بیماری اگزما می‌شوند.
این در حالی است که رواشناسان ارتباط مستقیمی میان گریه کردن مردها و سلامت روانی آن‌ها وجود دارد. در مطالعه‌ای که روی فوتبالیست‌های مرد صورت گرفت مشخص شد آن‌دسته از بازیکنانی که بعد از پایان بازی به خاطر نتیجه آن گریه می‌کنند نسبت به آن‌هایی که گریه نمی‌کنند عزت نفس بالاتری دارند.
در واقع این مردان به خاطر احساس امنیتی که داشتند جلوی همبازی‌های خود گریه می‌کردند و کمتر از دیگران نگران فشار و پس زده شدن و سرزنش شدن از سوی آن‌ها بودند.
چه زمانی اشک خود را نگه داریم؟
گریه نکردن در مواقع اضطراری امری طبیعی است. موارد اضطراری مثل زمانی که سربازان در جنگ به سر می‌برند و برای گریه کردن فرصت ندارند. در حقیقت شاید در اغلب کشورهای دنیا سربازان مرد بودند به همین دلیل گریه نکردن و اشک نریختن نشانه‌ای بر سخت و محکم و قوی بودن تعبیر شده است. به نظر می‌رسد ثبات عاطفی مردان به خاطر شغل‌های اجتماعی که اغلب دارند، امری مهم و حرفه‌ای است.. این درست است که انسان‌ها تنها موجودات زنده‌ای هستند که از روی احساس گریه می‌کنند اما حتی در زندگی روزمره احساسات به تنهایی به ندرت می‌توانند مشکلات را حل کنند. در برخی موارد مثل ناراحتی‌های خانوادگی یا از دست دادن یک عزیز مردان سعی می‌کنند خود را قوی‌تر نشان دهند تا برای سایر اعضای خانواده فردی قوی و تکیه‌گاه به نظر برسند. در این‌گونه موارد آرام بودن و گریه نکردن به معنای انکار غم و اندوه از سوی مردان نیست همان‌طور که اشک ریختن به معنای ناپایداری عاطفی مردان نیست. این در حالی است که هورمون تستوسترون بر احساسات مردان تاثیر می گذارد و باعث می شود آن‌ها بیشتر به طبقه بندی احساسات و تفکر منطقی بپردازند. به نظر می رسد زنان طبیعتاً با عواطف خود بیشتر در تماس هستند.
زمانی که از نظر فرهنگی احساساتی بودن مردان را بپذیریم باید این را هم یاد بگیریم که قضاوت نکنیم. گریه کردن هم مثل سایر احساسات گاهی حتی در شرایط حرفه‌ای و کاری هم امری اجتناب ناپذیر است. واقعیت این است که کلیشه‌ها و انتظارات سخت‌گیرانه در اغلب موارد باعث بروز مشکلات روانی و اضطراب در مردان می‌شود. اگر این حقیقت را قبول کنیم که هیجانات گوناگون کارکردهای مفیدی برای روح و جسم انسان دارند کیفیت زندگی خود را بالاتر می‌بریم. سرکوب کردن مداوم احساسات علاوه بر مشکلات جسمی و روحی حتی روی روابط انسانی و کیفیت زندگی اجتماعی شما هم تاثیر می‌گذارد و حتی فرد را به سمت جبران این خلاء به روش‌های اشتباه و ناکارآمد می‌کند. روی آوردن به مصرف داروهای آرام‌بخش، ضد افسردگی و ابتلا به انواع اعتیاد از جمله روش‌های مقابله‌ای هستند که در جمعیت مردان بیشتر دیده می‌شوند.
والدین باید با فرزندان پسر خود در این زمینه بیشتر صحبت کنند
واقعیت این است که مادرها و به خصوص پدرها در تمام فرهنگ‌ها معمولا با فرزندان پسر خود به خصوص بعد از رسیدن به سن بلوغ کمتر در مورد عواطف و احساسات صحبت می‌کنند. شاید به همین دلیل است که دایره لغات ذهنی و احساسات پسرها کمتر از دخترهاست. به جای این‌که از مردان آینده انسان‌هایی در خود فرو رفته که توانایی بروز احساسات خود را ندارند بسازیم، بهتر است با صحبت کردن در مورد مواردی از این دست به آن‌ها یاد بدهیم که مردها هنگام احساس غرور، شجاعت، وفاداری، پیروزی و شکست اشک از چشمانش جاری می‌شود و این اصلا اتفاق شرم‌آوری نیست. حتی به توصیه روانشناسان در زمان بروز وقایع غم‌انگیز مثل از دست دادن یکی از دوستان یا خویشاوندان بهتر است پدر خانواده علنا در مقابل فرزندان خود به خصوص فرزندان پسر گریه کند و اشک بریزد تا قبح این مسئله نزد آن‌ها شکسته شود و توانایی بروز احساسات خود را پیدا کنند.
منبع : مجله کوروش
- سه شنبه ۲۳ مهر ۹۸
- ۰۸:۵۵